Lief dagboek – Mevrouw de Vries

Donderdag 24 januari

Pyjamadag. Heb nog één jurk die er toonbaar uitziet, maar die is voor het weekend. Verder niets dat nog heel is. Geen geld om iets nieuws te kopen, dat is deze maand allemaal naar de eigen bijdrage voor het verzorgingshuis gegaan. Ach, het scheelt de zustertjes weer tijd als ze me niet aan hoeven te kleden, dat is fijn voor ze.

Zaterdag 26 januari

In de krant stond dat ik mijn spaargeld op moet eten. Kunstgebit gebroken op een euro. Mag voor avondeten voorlopig kunstgebit mevrouw de Jong lenen. Ik eet eerst mijn soep en vla, en als zij haar aardappeltjes en vlees op heeft krijg ik haar kunstgebit voor het hoofdgerecht. Het is omslachtig, maar het werkt. Kan nog drie jaar duren voordat ik een reparatie bij elkaar heb gespaard, dus we hebben ook andere oplossingen bedacht. Volgende week bijvoorbeeld moet meneer van Tiel een dag nuchter blijven voor zijn heupoperatie. Mevrouw Verhulst mag zijn kunstgebit van negen tot twee lenen, ik van twee tot zeven en daarna geef ik hem door aan meneer de Wit. En zo rouleren de kunstgebitten over de afdeling.

Zondag 27 januari

Bezoekdag, gezellig. Vanochtend zoon, schoondochter en kinderen, tot het middageten gebleven. Heb ze meteen verteld dat ze niet op een erfenis moeten rekenen. Reageerden heel lief: We hebben liever jou dan een erfenis. Zoon vond het evengoed oneerlijk dat mijn eigen bijdrage is verhoogd en opperde dat ik een advocaat moet nemen. Vanmiddag gedaan, maar zelfs na een hele fles was er nog niets aan de situatie veranderd. ‘s Avonds zoon nog even gebeld over de advocaat. Die moest lachen en zei dat hij iets anders had bedoeld, dat ik bijvoorbeeld Moszkovicz moest nemen. Maar dat lust ik helemaal niet.

Maandag 28 januari

Vanmiddag bij de koffie had iedereen het over de koningin en een mogelijke abdicatie. Mevrouw de Jong had vorig jaar een abdicatie aan haar dikke darm; de operatie die nodig was was vrij pijnlijk. Hoop dus dat het enkel geruchten zijn.

Na de koffie is weekendjurk opgehaald door wasserij, dus pyjama aan. Ik klaag niet hoor. Ik vind het fijn dat ik door wat zuiniger aan te doen mijn steentje kan bijdragen. Ik kan dan misschien mijn kunstgebit voorlopig niet laten repareren, de bingoprijzen worden steeds kleiner en vanaf volgende week heb ik een postbezorgwijk met de rollator, maar doordat ik ietsje pietsje afzie kan er toch maar mooi bijna een hele Joint Strike Fighter worden betaald! Daar ben ik best een beetje trots op.