Radio

Het nieuwe jaar begon voor mij met een onalledaags cadeautje, geheel tegen de tijdgeest in. Meestal verdwijnen mijn lievelingsdingen alleen, en komen ze niet terug. Mijn favoriete deodorant, mijn fijnste chipsvariant, een stuk of drie antiquariaten, mijn grootste idolen en inspiratiebronnen, ze zijn in de afgelopen jaren uit de handel gehaald, failliet gegaan, gestorven of gestopt. Zo was er ook van mijn favoriete radioprogramma’s weinig over.

Toen ik een jaar of vijftien was, maakte ik kennis met het theaterlied dankzij het radio twee- programma Volgspot. Op mijn kamertje, de muren behangen met posters van het eclectische gezelschap Motörhead, Blur en Theo Maassen zat ik elke week aan mijn radio cassettedeck gekluisterd, een vinger met zwarte nagellak op de rec-knop. Ik hoorde Kees Torn, Jeroen van Merwijk en Brigitte Kaandorp, en alles nam ik op. Later werden alle radioprogramma’s waarin aandacht werd besteed aan theater verplaatst naar de zondagavond. Daar was destijds wat gemor over, maar we wisten niet hoe goed we het hadden. Er was nog aandacht voor theater in de Nederlandse ether. Nog iets later kwam de netcoördinator, die vond dat er van alles mis was met de zondagavond op radio twee. Vooral dat er wat intelligenter Nederlandstalig liedrepertoire werd gedraaid was niet meer van deze tijd. Dat werd dus vervangen door liedjes van een legertje nederrappers met halfrijmen en VMBO-filosofieën en beste singer-songwriters met onnavolgbaar intuitief aan elkaar geplakte flarden van particuliere beelden, gevoelens en klemtoonmissers die in het beste geval soms bijna een beetje half rijmen. De netcoordinator bedacht de regel dat liedjes waar langer dan een half uur over was nagedacht alleen via de kabel uitgezonden mochten worden, op ouderenzender Radio 5 Nostalgia. Volgens de NPO is het literaire, verhalende lied blijkbaar iets voor ouderen, die er ook zo snel mogelijk maar weer vanaf willen zijn. Dus elke ochtend mocht Kick van der Veer tien minuutjes cabaret draaien op radio 5, en dat was dat voor het theaterlied.

Ik had me erbij neergelegd. Inmiddels ben ik verknocht geraakt aan dat kalme, vriendelijke Radio 5 Nostalgia; ik was zelfs gewend aan het idee dat alles van waarde weerloos is en gedane zaken geen keer nemen.

Maar 2016 begon fantastisch. Andermans Veren met Kick van der Veer is terug, een heel uur op zondagochtend. En zelfs Volgspot is -in vernieuwde vorm- terug. Met de terugkeer is er eindelijk weer een vaste herkenbare plek voor het theaterlied op de Nederlandse radio. Zoals het hoort.