Juryrapport Neerlands Hoop

Polderman heeft de Neerlands Hoop dan wel niet gewonnen, het juryrapport is toch Fucking Awesome, zoals ze dat in Amerika zeggen. Je leest het hieronder.

Knutselen, voor sommigen is het een hobby, voor Katinka Polderman is het de rode lijn in haar programma Polderman baart zorgen. Nou ja rode lijn, eigenlijk hangt deze onvoorspelbare voorstelling vooral van knutsels aan elkaar. Fabriceerde Polderman eerder geestige, snoeiharde liedteksten die ze zoetgevooisd de zaal instuurde, nu knutselt ze een complete musical in een kijkdoostheater en sorteert met minieme middelen een groots effect. Dat Polderman Micha Wertheim aantrok als klankbord voor haar vierde programma lijkt een even vanzelfsprekende als slimme zet: net als Wertheim laat Polderman zich niet afleiden door de buitenwereld en vaart ze haar eigen koers. Al jarenlang bouwt ze aan haar unieke grillige universum. Ze heeft iets ongrijpbaars met die onverstoorbare droogheid van haar. Een gek meisje, maar wel een waar je graag naar kijkt. Tergend kan ze zijn en flauw; op geen enkele manier lijkt ze eropuit het publiek te pleasen. Als dat zich onbehaaglijk voelt is dat maar zo. Sterker nog: met een even ondoorgrondelijke als vriendelijke blik tart en sart ze nog even verder. Dit keer gaat Polderman op verkenningstocht buiten haar vertrouwde biotoop: het persoonlijke raakt aan het wereldse. Je zou kunnen zeggen dat haar universum uitdijt en wel op zo’n spannende manier dat het vermoeden groeit dat er nog veel meer onontgonnen terrein in kaart te brengen is. En dan de liedjes. Leidt het cabaretlied volgens sommigen een kwijnend bestaan nu Maarten van Roozendaal er niet meer is, Kees Torn het theater heeft verlaten en Jeroen van Merwijk zijn solocarrière aan de wilgen heeft gehangen, Polderman toont met haar ludieke vondsten dat het genre springlevend is. ‘En al bij het eerste dwangrijm, loopt het soepel als behanglijm,’ zingt ze monter over het repertoire van Nick en Simon – en stuurt het duo voorgoed de coulissen in. Met een jaloersmakende fantasie creëert ze op het podium haar eigen wereld. Die lijkt zich op het eerste gezicht te beperken tot haar eigen huiskamer, maar vergis je niet: bij Polderman is niets wat het lijkt. Zijzelf niet en dit originele, maffe en eigengereide programma ook niet.